Μελωδίες στο φως του φεγγαριού

Μια μαγευτική βραδιά, μια όμορφη μουσική εκδήλωση κάτω από το φως του φεγγαριού, στη μικρή πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο της πόλης, διοργάνωσαν οι μαθητές, το διδακτικό προσωπικό και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων  του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς , τη Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013.

Η 25μελής χορωδία του 2^ου Δημοτικού σχολείου Κιλκίς μαζί με το δάσκαλο μουσικής κ. Γιώργο Κοσίδη, ο οποίος είχε αναλάβει τη διδασκαλία και την ενορχήστρωση  έδωσε μια εκπληκτική μουσική παράσταση!

 Ο δ/ντής του σχολείου κ. Ιωάννης Αξιμιώτης, αφού  έδωσε συγχαρητήρια στον κ. Κοσίδη αλλά και σε όλους τους μαθητές και το διδακτικό προσωπικό, ευχαρίστησε το Δήμο Κιλκίς και το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και αναφέρθηκε εκτενέστερα στην αξιοθαύμαστη δουλειά του γυμναστή του σχολείου κ. Ιωάννη Χαριτίδη, που ακούραστα εδώ και χρόνια οργανώνει και παρουσιάζει τις παραστάσεις του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς.

Για το έργο του και  για την εξαιρετική δουλειά του κ. Ιωάννη  Χαριτίδη μίλησε και ο κ. Ευάγγελος Μπαλάσκας στο σύντομο χαιρετισμό του.

«Όποιος έκρυψε βαθιά τ’όνειρό του,

τον δροσίζει η σκιά του και κρατιέται από το χορό του,

 με μελωδίες που συνθέτουν αλήθεια ζωής,

γιατί ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει....»,  με αυτά τα λόγια η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων κ. Ζωή Παπαδοπούλου ξεκίνησε  να παρουσιάζει το πρόγραμμα της εκδήλωσης.

Η μικρή πλατεία πλημμύρισε από νωρίς το απόγευμα με πολύ κόσμο, που περίμενε ανυπόμονα να ταξιδέψει με τις χαρούμενες φωνές των παιδιών στο μαγικό κόσμο του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. 

Ένα μουσικό ταξίδι πάνω σε νότες που πλανιόταν στον αέρα  και αναβόσβηναν μαζί με τα φαναράκια που  κρέμονταν από τα κλαδιά των δένδρων.

Τα παιδιά  παρέσυραν το κοινό σε έναν κόσμο ονειρικό, εκεί που μια «θάλασσα πλατιά» στιγμή δεν ησυχάζει και περιμένει «τ’ αστέρι του Βοριά» να φέρει την ξαστεριά. Εκεί που μια μικρή «Νεφέλη» χορεύει ταγκό παρέα με τη «Βασιλική» που πήρε βαριά τον έρωτα.

 Σ’ έναν κόσμο ονειρικό αντάμα  με εκείνη τη γνώριμη βαθιά φωνή του Μάνου Χατζηδάκι να διηγείται την ιστορία ενός νέου πρίγκηπα της Ανατολής,

του  «Κεμάλ», που πίστεψε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά όπως και να΄ναι ο κόσμος, όσα κι αν έχει στραβά, τα παιδιά θα τραγουδάν τη ζωή, ειδικά «τώρα -  τώρα» που είναι δίσεκτοι καιροί.

Γιατί η ελπίδα που φέγγει στα μάτια των παιδιών είναι ακόμα εδώ κι αυτό το καλοκαίρι, μ’ ένα «λιωμένο παγωτό» στο χέρι. Γιατί είμαστε ακόμα ζωντανοί και περιμένουμε το τελευταίο «χειροκρότημα». Και τέλος  γιατί αν θες τραγούδια όμορφα ν’ ακούσεις, ήλιε μου, την καρδιά σου επιτέλους ν’ ανοίξεις   και να τραγουδήσεις

"Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα και τη δύναμή σου δως’ την στο φιλί σου".

Μικρά παιδιά με φαντασία πλούσια, έγραψαν στίχους και με τη βοήθεια του μουσικού του σχολείου κ. Γιώργου Κοσίδη, τα μελοποίησαν και τα τραγούδησαν καμαρώνοντας για το επίτευγμά τους μπροστά σ΄όλους τους φίλους και γνωστούς. Πολλά από τα τραγούδια αυτά υπάρχουν στο cd με τίτλο  «Μελωδίες στο φως του φεγγαριού» που κυκλοφορεί με έξοδα του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.

 «Γιατί είμαστε παιδιά  και τα παιδιά είναι η ελπίδα στη ζωή.......»

Και απέδειξαν για μια ακόμα φορά όπως είπε μεταξύ πολλών άλλων η κ. Ιωάννα Αρβανίτη, σχολική σύμβουλος  της 2ης περιφέρειας ότι «το σχολείο είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας …..»
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ακόμη ο κ. Κων/νος Ραμπίδης Δ/ντής Α/θμιας Εκπ/σης Κιλκίς και οι αντιδήμαρχοι κ. Παπαδάκης Κων/νος, Παπαδόπουλος Κώστας και Τσαντάκης Δημήτρης.

Και το φεγγάρι από ψηλά μάγια έκανε και  μαζί με την ορχήστρα του Πολυάνειου Ωδείου όλοι σιγοτραγούδησαν  παλιά γνωστά τραγούδια και κοιτώντας παλιές φωτογραφίες ξαναθυμήθηκαν τα παλιά χρόνια, τότε που περπατώντας κάτι τέτοιες νύχτες στις γειτονιές της πόλης, μεθούσαν από το άρωμα του γιασεμιού και των αναρριχόμενων τριανταφυλλιών.

Η εκδήλωση έκλεισε όμορφα με ένα σύντομο πρόγραμμα με την κ. Χαρούλα Πάπαρη και τον κ. Κοσίδη να τραγουδάει και να παίζει στο πιάνο γνωστά τραγούδια. 
Η  κ. Ζωή Παπαδοπούλου πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων καληνύχτησε το κοινό απαγγέλοντας :

«Κοριτσάκι μου,
θέλω νὰ σοῦ φέρω
τὰ φαναράκια τῶν κρίνων
νὰ σοῦ φέγγουν τὸν ὕπνο σου.

Γιατὶ δὲν εἶναι κοριτσάκι
νὰ μάθεις μόνο ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει,
εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου.»